Blog XI - Reisverslag uit Willemstad, Curaçao van Tamara Blonk - WaarBenJij.nu Blog XI - Reisverslag uit Willemstad, Curaçao van Tamara Blonk - WaarBenJij.nu

Blog XI

Blijf op de hoogte en volg Tamara

12 Mei 2015 | Curaçao, Willemstad

Inmiddels ben ik aan de laatste twee maanden van mijn stage begonnen. Op 3 juli vertrek ik voor 3 weken naar Brazilië en als ik terugkom moet ik nog een paar dagen naar stage om dingen af te ronden maar het doel is om alles af te hebben voor ik vertrek. Eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot ik klaar ben, het is de laatste tijd erg rustig en er is weinig te doen wat me totaal niet bevalt. Gelukkig mag ik veel vrije dagen opnemen en dat doe ik dus ook, ben vanaf nu elke vrijdag vrij en ook een paar keer een maandag. Kan ik weer een beetje aan mijn kleur gaan werken want daar komt niet veel van als je de hele week op kantoor zit.

Op 1 mei vierde men hier de dag van de arbeid en was er een Float Fest bij Mamo Beach, iedereen kwam daarheen met zwembanden en ander drijfwaar, was echt heel gezellig. De zaterdag daarna was er een boot feest, we gingen met ongeveer 100 stagiairs op een boot een stukje varen naar een baai en daar heel de dag zwemmen. Dat was allemaal heel leuk, tot we om een uur of 7 weer terug wilden gaan varen. Op het moment dat we gingen varen sprong een dronken marinier van de boot af en zwom naar de kant (rotsen). Iedereen riep dat hij terug moest komen maar hij zwom door. Mensen zijn achter hem aan gegaan met een kano en een luchtbed om hem te halen maar hij wilde niet terugkomen zei hij. Uiteindelijk sprong hij weer in het water en bezeerde daarbij zijn hoofd aan de rotsen. De kustwacht en politie is gekomen om hem van de rotsen af te halen en hij is per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Dit hele voorval heeft zo’n 2,5 uur geduurd en ik ben oprecht van mening dat het maar beter is dat die jongen niet meer aan boord kwam want mensen hadden hem echt wat aangedaan (mijzelf inbegrepen). Uiteindelijk waren we dus om 11 uur thuis in plaats van 9 uur en ben ik maar lekker naar bed gegaan.

Het is de laatste tijd gelukkig rustig met overvallen en diefstallen. Auto’s in de Nieuwestraat (mijn straat) blijven onaangeraakt en ik begin langzamerhand de hoop te krijgen dat die gestolen accu het enige is wat me in Curacao is overkomen. Tevens ben ik heel blij dat ik niet bij de ING of ABN-AMRO bank zit want veel van deze bankpassen zijn afgelopen weekeind geskimd en dus zijn alle passen van deze banken uit voorzorg geblokkeerd en een nieuwe is naar het huisadres in Nederland gestuurd. Zit je dan, op een eiland, zonder bankpas. Navraag bij de Rabobank wees uit dat mijn pas niet geblokkeerd is dus dat is erg fijn.

Afgelopen weekeind was een lang weekeind en heb ik veel leuke dingen gedaan. Vrijdag vierde Urven zijn beste vriend zijn verjaardag en hebben we met een groepje gebarbecued, enige nadeel was dat we met 3 Nederlandse meiden te midden van een groep Antillianen waren die liever Papiaments dan Nederlands spraken. We snapten dus vaak niet waar ze het over hadden maar het was verder erg leuk. Zaterdag ben ik naar een struisvogelboerderij geweest waar je met een klein busje over het terrein heen reed en de gids vertelde dan wat over de struisvogels, emoes, krokodillen en hangbuikzwijntjes, erg interessant allemaal. We hebben daar struisvogelvlees en –ei gegeten, het vlees smaakt een beetje naar kip en het ei smaakt wel echt heel anders dan een kippenei maar het was erg lekker. Daarna zijn we naar het strand gegaan om daar lekker te zwemmen en ’s avonds was er een feest waar we heen zijn gegaan.

Zondag besloten we met een groep naar Grote Knip te gaan, wat voor mij toch wel het mooiste strand van Curaçao is door het prachtige water, de mooie rotsen en het parelwitte zand. Daar hebben we heerlijk gebarbecued en bij het kampvuur gezeten tot laat in de avond, echt een superleuke dag. Maandag was Urven ook vrij en zijn we samen naar de Blue Room gegaan. Dit is een grot waar je heen kunt zwemmen, je moet dan een klein stukje onder stuk rots door zwemmen en dan ben je in een grot. Ik vond het zelf niet heel spectaculair en zou het zeker niet aanraden vooral omdat het erg prijzig (40 gulden) is, voor een boottochtje van 10 minuten en even in een grot kijken. Ik wilde al een tijdje leguaan eten, ik had gehoord dat dit op het eiland kon omdat er zoveel rondlopen hier en er veel op wordt gejaagd. Dit heb ik maandag dus gedaan, ik had leguanensoep met stukjes leguanenbot (met daaraan vlees). Ik vond het erg lekker en smaakvol, het vlees was een beetje taai, vooral bij de voeten (sorry, was dit teveel informatie?). Urven moest er niets van hebben maar heeft wel veel foto’s gemaakt waarop je wel kunt zien dat ik het erg lekker vond haha.

Deze week wordt de wind waarschijnlijk (en hopelijk) ook wat minder. Ik weet dat het raar klinkt maar het is soms echt koud hier door de harde wind en veel bewolking, ondanks dat het 28 graden is loop ik dan toch echt in een trui. Je voelt vaak ’s ochtends al wat voor dag het gaat worden, meestal is er in de ochtend ook veel bewolking wat na de middag weer wegtrekt.

Nog iets wat me hier is opgevallen en waar ik echt met grote ogen bij sta te kijken is de sensatie-lust van kranten. Als iemand is doodgeschoten, gestoken of anderszins om het leven is gekomen is de pers er als de kippen bij om foto’s te maken. Dat is niet zo raar want dat gebeurt in Nederland ook. Echter, hier worden de foto’s gemaakt van de dode mensen die ergens liggen zonder een kleed of iets over hen heen. Je ziet dus in de krant expliciete foto’s van een lijk, al dan niet met bloed of iets anders vies. Ik snap niet dat de politie bij aankomst geen kleed over een lijk heen legt om zo de privacy van het slachtoffer maar ook van de familie te beschermen. Ook worden verdachten van iets met naam, toenaam en foto in de krant gepubliceerd, zonder balkje over hun ogen of een gezicht wat vaag is gemaakt.
Pas is er een jongen van zijn scooter gereden door een dronken politieagent en hij is daarbij om het leven gekomen. Een meisje uit de Nieuwestraat kende mensen die deze jongen kenden en zij gingen dan ook naar de begrafenis van hem. Vervolgens kreeg dat meisje foto’s doorgestuurd van de jongen die in de kist opgebaard lag. Ik verbaasde me er sowieso al over dat je er überhaupt aan denkt om foto’s te maken van zoiets, en om ze dan ook nog eens door te sturen gaat voor mij helemaal ver. De dood heeft hier echt een andere (sociale) betekenis.

Dit was weer een lange blog, tot de volgende keer!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Curaçao, Willemstad

Stage Curacao

Stage op het vliegveld

Recente Reisverslagen:

12 Mei 2015

Blog XI

28 April 2015

Blog X

07 April 2015

Blog IX

01 April 2015

Blog VIII

26 Maart 2015

Blog VII
Tamara

Actief sinds 02 Feb. 2015
Verslag gelezen: 4699
Totaal aantal bezoekers 22903

Voorgaande reizen:

02 Februari 2015 - 31 December 2015

Stage Curacao

Landen bezocht: