Blog VI

Wat een geweldig weekeind weer! Iedereen leeft er heel erg naartoe en het is helaas ook weer zo voorbij. Vrijdag was gewoon een chille avond met een paar drankjes in Saint Tropez, een van de chicste hotels hier. We komen daar dan ook voor de happy hour wanneer alle drankjes de helft van de prijs zijn haha. Je hebt vanaf daar een prachtig uitzicht over de zee en de zonsondergang was erg mooi die dag. Zaterdag ben ik de huur van mijn auto gaan betalen, ik huur hem inmiddels alleen (heel lang verhaal) en er mankeerde best wat aan dus dat is nu gelukkig gemaakt. ’s Middags ben ik gaan strandvoetballen, mijn team bestond uit 4 dames en 1 jongen tegenover 2 teams met alleen maar jongens en 1 team met 2 meiden. Het idee dat we gingen winnen was wel erg ambitieus maar we hebben keihard verloren en dat was ook weer niet zo leuk. Over 2 weken is er een herkansing en daar ga ik zeker aan meedoen (wel met meer jongens in het team denk ik haha). Verder hebben we lekker gezwommen en drankjes gedaan.

Tegen het eind van de middag gebeurde er helaas iets wat niet heel leuk was. Een vriend van mij en ik werden nat gegooid door een collega van mijn vriend dus wij gingen achter hem aan. Mijn vriend pakte een emmer ijswater uit het zwembad en probeerde die collega te raken maar hij raakte mij. Helaas zat er in die emmer een groot stuk ijs wat resulteerde in een snee in mijn hoofd. Het bloedde heel erg omdat het een hoofdwond is, ik al nat was en ook wat had gedronken dus dat was best eng maar uiteindelijk viel het mee en is het maar een kleine snee van 2 centimeter ofzo. Heb er ook helemaal geen last van, geen hoofdpijn of iets dus het valt allemaal reuze mee gelukkig!

Inmiddels is het pakketje uit Nederland eindelijk aangekomen. Dit had heel wat voeten in aarde. Een week of 3 na verzending gaf het track & trace systeem van Post NL aan dat het pakketje in Curaçao was. Het was, dacht ik, dus een kwestie van dagen voor het bezorgd zou worden. Tot de melding verscheen dat ik contact op moest nemen met de verzender. Een belletje naar PostNL wees uit dat het pakketje bij de douane lag. Nu werk ik op het vliegveld dus ben ik daar in mijn pauze heen gelopen. Anderhalf uur (Jep. Echt.) en een hele zoektocht later werd mij verteld dat het pakketje bij het postkantoor lag. Inmiddels had ik ook een brief gekregen dat het pakketje daar lag. Een uur eerder weg van werk gegaan om daar op tijd te zijn (het postkantoor is alleen open op de uren dat ik werk). Aldaar aangekomen bleek dat ik bij het verkeerde postkantoor was. Ik moest in Punda zijn (een plaatsje), maar er stond helemaal geen adres op de brief. Een allesbehalve meewerkende en vriendelijke medewerker legde mij uit hoe ik er moest komen. Dus afgelopen vrijdag was ik daar om 16:31 precies, in de veronderstelling dat het postkantoor om 17:00 dicht ging zoals op de site stond. Maar nee, het was om 16:30 dichtgegaan en de medewerkers stonden nog binnen. Kloppen en smeekbedes hadden geen zin, er werd niet opengedaan want het was 16:30 geweest en dan is het einde verhaal. Boos kwam niet eens in de buurt van hoe ik me voelde. Ik was op dat moment echt helemaal klaar met Curaçao, waar ze stelen wat niet van hen is en niet teruggeven wat ook niet van hen is. Even kort door de bocht natuurlijk maar ik had zoveel moeite gedaan en voelde me net een klein kind tegen wie wordt gezegd dat hij later een snoepje krijgt maar niet nu haha. Uiteindelijk is het gelukt, maandagochtend 7:30 kon ik het pakketje in mijn armen sluiten en ik heb het gelijk mee naar mijn werk genomen. Het gaat mij niet gebeuren dat er precies vandaag toevallig iemand inbreekt en dat pakketje steelt. Tijdens een skype gesprek met mam heb ik het pakketje opengemaakt, dat was echt superleuk, net Sinterklaas maar dan een paar maandjes later haha.

Verder ben ik benaderd door SEDA Curacao voor een promotiefilmpje. Ik liep op m’n gemak in de supermarkt toen ik werd aangesproken door iemand van die stichting met de vraag of ik voor een kort filmpje iets over vrouwenrechten enzo wilde vertellen. SEDA komt op voor de belangen van vrouwen op Curacao, bijvoorbeeld door trainingen, seksuele voorlichting en cursussen. Door donaties kan de stichting aan vrouwen kleding en meubels geven om zo hun kansen in het persoonlijke leven en op de arbeidsmarkt te vergroten. Ik vond dit echt een heel goed initiatief dus heb ja gezegd, binnenkort verschijnt mijn blonde koppie dus op de Curacaose televisie :)

Na een zestal weken hier ben ik onbewust de vergelijking gaan maken met Boedapest. In het algemeen is dit hier veel minder spannend, misschien ook omdat ik hier niet alleen heen ging en omdat het nieuwtje er al een beetje vanaf is. Verder gaat het precies hetzelfde als in Boedapest, daar had ik het na 6 weken ook effe gehad met het land. Hier precies zo, het zijn gewoon kleine dingen die me echt storen. Bijvoorbeeld het feit dat je altijd wordt nagefloten (of eigenlijk nagesist) op straat en dat er altijd wat naar je wordt geroepen (schatje, dushi, sexy, noem het maar op). Vooral dat sissen is echt vreselijk irritant, ik heb echt de neiging om dat terug te gaan doen, ik ben verdorie geen hond! Verder mis ik van Boedapest met name de vrijheid om overal alleen heen te gaan, hier doe ik dat liever niet omdat het best onveilig kan zijn, met name ’s avonds. In Boedapest ging ik ’s nachts ook niet alleen over straat maar dat voelde anders, ook omdat er veel meer mensen liepen als je dat wel deed. Verder is het echt lastig dat je overal een auto voor nodig hebt, ik ben groot fan van openbaar vervoer (vooral de metro en tram) maar de enige mogelijkheid hier is een busje en die gaat sowieso niet op bepaalde tijden. Je gaat gewoon aan de kant van de weg staan tot er een langskomt, dan steek je je hand op en stopt ie. Hetzelfde geldt als je eruit wilt, dat zeg je dan gewoon en dan stopt ie. Op zich heel makkelijk maar je kunt zomaar een half uur staan wachten als het effe tegenzit.

Wat ik ook hetzelfde ervaar als in Boedapest zijn de opdringerige jongens. Ik kan me herinneren dat ik daar de eerste keer uitging en knettergek werd van al die jongens die wilden dansen en drankjes aanboden. Dat is hier nog ongeveer tien keer ‘erger’. Je kunt amper normaal dansen of er staat een man of 5, 6 naar je te kijken met een blik alsof ze je het liefst op zouden willen eten. Ook al een paar keer gehad dat ze ineens achter me stonden en wilden dansen. Denk dat mijn blik wel genoeg zei want ze waren meestal snel weg. Natuurlijk is het een stukje cultuur maar ik heb er moeite mee omdat het net is alsof ze je niet respecteren als vrouw. Het komt op mij over alsof ze vinden dat ze het recht hebben om te doen wat ze willen omdat je een vrouw bent. Zo werkt dat bij mij absoluut niet. Ik heb er met een paar locals over gesproken en die keurden het ook af, maar zeiden ook dat het er wel een beetje bij hoort. Bijkomend nadeel is dat, stel dat je besluit er wel op in te gaan, er ook geen middenweg meer is tussen dansen en uiteindelijk naar huis gaan. Je geeft gelijk een signaal af dat je geïnteresseerd bent in meer (wat niet zo is) en als je dan aan zou geven dat je dat niet wilt is dat in hun ogen gewoon raar want je hebt toch gedanst? Moeilijke situaties dus. Meestal hou ik Rita maar dichtbij haha.

Het is waarschijnlijk de welbekende 6-weken-dip, die je meestal hebt als je 6 weken in het buitenland bent. Daarna wen je eraan en komt het allemaal wel goed, heb het in Boedapest uiteindelijk geweldig gehad en dat gaat hier ook zeker gebeuren. Zolang die gestolen accu het ergste is vind ik het allemaal wel prima. Aan die muggenbulten wen ik wel, aan dat gefluit en gesis waarschijnlijk ook wel en ach, het is allemaal relatief. In Nederland is het koud, hier kan het soms te warm zijn en zo is het altijd wel wat!

Ik sluit toch maar even af met een hele reeks positieve dingen: avocado’s zo groot als twee handen op elkaar, super rijpe mango’s, stranden zo wit dat het bijna pijn doet aan je ogen, warme zon in blond haar op bruine schouders, zomerjurkjes met sandalen, zwemmen tussen vissen, schildpadden zien, batidos (smoothies) drinken, in m’n lieveheersbeestje toeren met blote voeten op het gaspedaal en wind door m’n haar, feesten met je blote voeten in het zand en onder de sterren staan te genieten van de muziek en de chille sfeer. Zomaar een paar dingen natuurlijk ;-)